"Pokłon Trzech Króli" pozornie nie różni się niczym specjalnym od innych obrazów o tematyce biblijnej. Widzimy na nim Matkę Boską z małym Jezusem, któremu cześć oddają tytułowi "Trzej Królowie", tradycyjnie nazywani również "Mędrcami ze Wschodu". Odp: W średniowieczu wybitne postacie kierowaly swe talenty glównie w strone religii ,stąd powstaly obrazy o tematyce biblijnej i różne pieśni. W Renesansie zaś dominował humanizm ,czyli nauka o człowieku. 3. Co oznacza określenie "czlowiek renesansu"? IKONOGRAFIA. dziedzina historii sztuki zajmująca się opisem i interpretacją dzieł plastycznych. Stary Testament dzieli się na: Księgi historyczne ( Pięcioksiąg. Mojżesza-> Księga Rodzaju) i dydaktyczne (Księga Hioba) (Księga Koheleta, Księgi prorockie) Motyw może należeć do: 1. Starego Testamentu 2.Nowego Testamentu 3. Apokryfów. Przeniesienie praw autorskich do składanego dzieła następuje na wszystkich polach eksploatacji, w szczególności tych wymienionych w art. 50 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: 1. W zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy dzieła, w tym techniką drukarską, reprograficzną Jest to przesłanie o stworzeniu. W samej Biblii obrazy nie są ustalone raz na zawsze, są nieustanie korygowane i w tym powolnym, żmudnym posuwaniu się do przodu pozwalają zobaczyć, że są tylko obrazami, które odsłaniają to, co głębsze i większe”. Kilka ciekawostek z jego biografii - o dziwo studiował na Wydziale Nauk Fizycznych i Matematycznych Uniwersytetu w Charkowie, napisał rozprawę o instynktach owadów. Jego rodzina była związana z rodziną Adama Mickiewicza, komunikował się z wieloma pisarze polscy, był bardzo wykształcony. Znał języki bardzo dobrze. Ptak podobny do gołębia. Stok nasypu. Futerały dla rewolwerowca. Skrytka schowek. Najwyzszy lancuch gorski w europie. Podpalił rzym. Wydruk dla abonenta. Nauka o pięknie definicja. Wszystkie rozwiązania dla Obraz O Tematyce Morskiej Krzyżówka - Hasło do krzyżówki. PwETk. Sień nie tylko łączyła poszczególne pomieszczenia mieszkalne, pełniąc funkcję komunikacyjną. Była również pomieszczeniem reprezentacyjnym – dbano o jej wystrój, ponieważ często goście wchodzili tylko do sieni, nie będąc zapraszanymi do pokoi prywatnych. Sień górna kamienicy Orsettich posiada dwa poziomy – górny, umieszczony bezpośrednio nad podcieniami i dolny. W górnej partii sieni umieszczono biedermeierowską kanapę, a przy niej (zgodnie z ówczesną modą) stolik z klapami i krzesła. W ten sposób powstał kącik, w którym można było wygodnie usiąść i chwilę odpocząć. Stanęła tutaj również drewniana, intarsjowana skrzynia i szafka kątowa z umieszczonym na niej popiersiem Maurycego Łosia, właściciela dóbr narolskich. Na podręcznym stoliczku stoi srebrny zestaw kawowy. Kredens wypełniony jest porcelaną oraz srebrem. Warto w nim zwrócić uwagę na biskwitową, złoconą filiżankę w kształcie łabędzia, która służyła do picia czekolady. Można również obejrzeć piękne świeczniki, ręcznie malowane półmiski oraz zdobione grawerem kieliszki. Na ścianach zawisły pejzaże oraz siedemnastowieczne obrazy o tematyce biblijnej, a wśród nich przedstawienie Matki Bożej i dwie sceny, przedstawiające historię Judyty, ratującej Betulę przed najazdem Asyryjczyków. Schodząc ze schodów na niższy poziom sieni, obejrzeć można galerię konterfektów sarmackich ( szlachciców z rodów Rościszewskich i Jastrzębskich, ubranych w tradycyjne stroje), a także kolejny kredens, w którym umieszczono wazy, naczynia i sztućce z epoki. Dolną część sieni wypełniają meble barokowe – szafka gdańska i niemiecka (obydwie zdobione bogatą snycerką), dwie komody oraz intarsjowana szafa sienna. Na szafie stoi rzeźba, przedstawiająca klęczącego aniołka, której autorstwo przypisywane jest Thomasowi Hutterowi – rzeźbiarz ten w XVIII wieku mieszkał w kamienicy Orsettich i prowadził tu swoją pracownię. Ponadto stoi tu szafka francuska i intarsjowana skrzynia posagowa z XVIII wieku. Taką skrzynię (a czasem nawet kilka) wypełniano przedmiotami, które panna młoda zabierała do domu męża – bielizną pościelową i stołową, zastawą, sztućcami, ubraniami, bibelotami. Ilość skrzyń świadczyła o zamożności rodziny, z której wychodziła panna. Nie mniejsze znaczenie miał ich wygląd – im bogatsza dama, tym piękniej zdobiona była skrzynia. Prócz wymienionych sprzętów w sieni podziwiać można galerię obrazów. Ściany zdobią obrazy z XVII i XVIII wieku, portrety greckich filozofów – Talesa z Miletu i Kratesa, mitologiczny Chronos odbierający urodę, oraz przedstawienia o tematyce biblijnej – Św. Maria Magdalena, Znalezienie Mojżesza i Chrystus wśród rybaków. Wśród portretów polskich magnatów odnaleźć można wizerunki Anny Alojzy i jej męża – hetmana Jana Karola Chodkiewicza – właścicieli Jarosławia. Anna Alojza, córka najznaczniejszej właścicielki miasta – Anny Ostrogskiej – wyszła w listopadzie 1620 r. w wieku 20 lat za 40 lat od siebie starszego hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza, wnosząc mu w posagu część ogromnego majątku Ostrogskich. Młoda żona zaledwie po kilku miesiącach małżeństwa, nie doczekawszy się potomstwa, została młodą wdową, gdyż hetman zmarł pod Chocimiem w 1621 r., broniąc twierdzy przed Turkami. Dane szczegółowe:Wydawca: HoryzontyRok wyd.: 2022Oprawa: twardaIlość stron: 160 230x300 mmEAN: 9788367178433 ISBN: 978-83-6717-843-3 Data: 2022-03-15 pozycja dostępna Wyślemy w czasie: 24 h × 1 / 1 Opis książki:Motywy biblijne w sztuce Zachodu były obecne już od zarania chrześcijaństwa. Nowa religia dotarła na ziemie imperium rzymskiego z Bliskiego Wschodu i szybko zaczęła zdobywać nowych wyznawców. Mimo trudnych początków, kultura związana z chrześcijaństwem na trwałe odmieniła oblicze cywilizacji zachodnioeuropejskiej. Ta publikacja to wyjątkowa pozycja poświęcona malarstwu o tematyce biblijnej, autorka opisała w niej kilkadziesiąt obrazów, które tworzą chronologiczną biblijną historię, od stworzenia świata, poprzez motywy znane ze Starego Testamentu, następnie pojawiają się sceny z Nowego Testamentu, aż do wniebowstąpienia i sądu ostatecznego. Artystyczna wizja religijności i chrześcijaństwa zmieniała się na przestrzeni wieków, w tej książce zaprezentowano ciekawy przekrój dzieł i twórców od czasów najdawniejszych po współczesność. Pasjonujące teksty zostały wzbogacone dużymi, kolorowymi reprodukcjami dzieł "Biblia w obrazach" - Luba Ristujczina - oprawa twarda - Wydawnictwo Horyzonty. Książka posiada 160 stron i została wydana w 2022 r. Cena zł. Zapraszamy na zakupy! Zapewniamy szybką realizację zamówienia. Bądź pierwszy - Oceń, napisz recenzję/opinię [+] aleksia57 Obraz Hieronima Bosha "Syn marnotrawny" został namalowany na podstawie opowieści to zostało namalowane w bardzo oryginalny sposób. Wrażenie wywiera nietypowy kształt koła. Na obrazie możemy wyróżnić trzy plany oraz dwie strony dobrą i złą. Po prawej stronie dobra po lewej ta zła. Po środku na pierwszym planie widzimy wędrowca ubranego w obdarte plecach niesie kosz podróżny. To jedyna rzecz,która wiąże go z domem rodzinnym. Widać również łyżkę, która jest symbolem lewej dłoni trzyma kapelusz, który jest interpretowany jako chęć powrotu do drugim planie po lewej stronie widzimy ruiny prawej strony widać bramę oraz drzewo na którym siedzi sowa. Jest ona znakiem mądrości a drzewo-buk oznacza drzewo symbolikę ma również krowa którą widać po prawej stronie. Jest to zwierzę poświęcone Bogu jako ofiara. Można zauważyć też świnię jako zło i jest kontrast który widzimy przez delikatną zmianę opisu wnioskuję iż mężczyzna ukazany na obrazie przechodzi na dobrą drogę. Podąża w kierunku światłości i bramy,która być moze będzie bramą do lepszego za sobą ciemność i opuszcza złą obrazu jest bardzo potrafi wejsc na dobrą drogę i pokonać iść za Bogiem i nie ulegać szatanowi. Cytuj Obrazy o tematyce biblijnej Obrazy ze Starego TestamentuBóg Ojciec – Stań się1897-1904 r. 846x390 cm witraż Kościół OO. Franciszkanów KrakówWitraż Stanisława Wyspiańskiego to jedno z jego najwybitniejszych dzieł. Budził on i nadal budzi wielki podziw. Umiejscowiony jest w dużym oknie z tyłu nawy Kościoła OO. Franciszkanów w Krakowie. Pierwotna nazwa tego dzieła to ”Bóg wyprowadzający światy z chaosu”. Wpatrując się weń obserwujemy wielkie zamiłowanie autora falistą i płynną linią charakterystyczną dla secesji. Przewaga fioletów, granatów, błękitów i zieleni jest przełamana rozświetlonymi błyskami. Na lewej dłoni Stwórcy uniesionej we władczym geście dominuje ciepła żółć, z drugiej opuszczonej rozsypują się świetlne promienie. Twarz Boga Ojca okolona siwymi włosami i przyozdobiona długą biało niebieską brodą, ukazuje Jego Wszechmoc. Lekko pochylona postać i szaty niczym wstęgi nabierają mocy i akcentują chwilę Stworzenia. Oczy Boga są zalane niebieską barwą. Daje to poczucie pewnej anonimowości. Po oczach najczęściej poznajemy ludzi, oczy Boga są jednak zakryte, niepoznane jak Jego wyroki i plany. Kształt cienia pod powiekami Boga Ojca przypomina spływające łzy. Bóg płaczący - będący poza czasem i przestrzenią - wiedzący jak wiele cierpienia powstanie na świecie, który sam tworzy z Miłości dla człowieka. W opadającej ręce widać czerwone żyły i kości kojarzące się z życiem. Z tyłu postaci widnieją poziome fale morskie. Bóg tworzący „światy” (galaktyki) z o artyście:Stanisław Wyspiański urodził się 15 stycznia w Krakowie w 1869 jako pierwsze dziecko rzeźbiarza Franciszka Wyspiańskiego i Marii zd. Rogowskich. Zajmował się malarstwem, architekturą, sztuką stosowaną, grafiką (również książkową), witrażem. Był wybitnym dramatopisarzem, poetą i reformatorem teatru. Był niemal tak wszechstronny jak twórcy renesansowi. Trafne jest również porównanie jego osoby do Leonarda da miał 7 lat zmarła jego mama. Wychowywał się u wujostwa, gdyż jego ojciec nie był w stanie sprawować nad nim opieki (alkohol, problemy materialne). Państwo Stankiewiczowie traktowali go jak własnego syna. Od najmłodszych lat miał kontakt z kulturą. Dom wujostwa był odwiedzany przez taką osobistość jak Jan Matejko. On zauważył jego talent, który zrobił na nim wielkie wrażenie. W gimnazjum poznał Józefa Mehoffera , Lucjana Rydla oraz Stanisława studentem w Szkole Stuk Pięknych w Krakowie Stanisław bardzo się wyróżniał. Matejko dał mu więc udział w wykonaniu polichromii w Kościele Mariackim. Gdy Stanisław miał 21 lat wyruszył w podróż po Europie odwiedzając Włochy, Szwajcarię, Francję, Niemcy i Pragę. Przebywając w Paryżu, żył bardzo biednie. Utrzymywał się ze stypendium Szkoły Sztuk Pięknych. W Paryżu spotkał Paula Gauguina i nabistów, którzy wywarli bardzo wielki wpływ na jego sztukę. Wtedy również zainteresował się teatrem zwłaszcza tragedią antyczną i twórczością Szekspira. Miał też swój udział w ruchu modernistycznym. W rok przed śmiercią został profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W czasie śmiertelnej choroby opiekowała się Stanisławem ciotka Stankiewiczowa, która mimo wielu konfliktów darzyła go dozgonną miłością. Zmarł w 1907 roku w ulubioną techniką był pastel, którym najczęściej malował portrety oraz pejzaże. W jego malarstwie widać wielki wpływ Jana Matejki, który łączył z dekoracyjnością, secesyjną giętką linią, (stosował też motywy roślinne), i impresją. Cytuj Re: Obrazy o tematyce biblijnej przez ks. Otto Kent » 17 cze 2011, 08:15 Stworzenie Adama"Stworzenie Adama", 1510, fresk, 280 x 570 cm, Kaplica Sykstyńska w Watykanie Autor: Michelangelo di Lodovico Buonarotti Simoni (Michał Anioł), malarz włoski, ur. 1475 w Caprese koło Arezzo, zm. 1564 w RzymieTwórca renesansowyMichał Anioł jest uważany za największego, obok Leonarda da Vinci, artystę w historii. Był architektem, rzeźbiarzem, rysownikiem i malarzem. We wszystkich tych dziedzinach stworzył wspaniałe arcydzieła. Pisał także twórczość łączy cechy dojrzałego renesansu z zapowiedziami nowego stylu: baroku. Odchodził on bowiem od spokoju kompozycji swych poprzedników. Jego dzieła są pełne dynamiki i malarstwo uważa się za "rzeźbiarskie". Artysta skupia się bowiem głównie na kompozycji, zagadnieniu formy w przestrzeni, nie przywiązując wagi do koloru i światłocienia. W jego obrazach dominuje bogactwo ekspresji i intensywność uczniem malarza Domenico Ghirlandaio i rzeźbiarza Bertolda di Giovanni. Jego działalność artystyczna jest związana z Bolonią (1494-1495), Florencją (1501-1505, 1517-1534), a przede wszystkim z Rzymem (1496-1501, 1505-1517, 1534-1564), gdzie twórczość artysty objęta została mecenatem Anioł to polskie tłumaczenie imienia artysty: z pędzlemNajwspanialszym dziełem malarskim Michała Anioła są freski w watykańskiej Kaplicy Sykstyńskiej, wykonane w latach 1508-1512 na zamówienie papieża Juliusza długo nie chciał się podjąć tego zadania, twierdząc, że nie jest malarzem, lecz architektem i rzeźbiarzem. Nigdy wcześniej nie malował fresków. Praca specjalistów, których sprowadził do pomocy, nie zadowalała go jednak. Odprawił więc wszystkich i pracował sam, stopniowo poznając tajniki tej trudnej techniki. Sam nawet mieszał 800 metrów kwadratowych sklepienia zajęło mu cztery lata. Powstało jedno z najwybitniejszych dzieł w historii. Specjaliści uważają je za "syntezę wszystkich sztuk plastycznych". Gładkie, spłaszczone sklepienie (tzw. zwierciadlane) Kaplicy artysta podzielił bogatym szkieletem malowanej "architektury" z ram i gzymsów, ożywionej "rzeźbiarskimi" (również malowanymi) figurami. W wyodrębnionych w ten sposób polach umieścił malowidła. Całość tworzy niezwykle spójną OdkupieniaTematem fresków jest zaczerpnięta z Księgi Rodzaju prehistoria Odkupienia ludzkości, od stworzenia świata, poprzez grzech pierworodny, aż po historię Noego. Cykl jest ideowym uzupełnieniem malowideł pokrywających ściany Kaplicy, przedstawiających historię Zbawienia, ukończonych wcześniej przez malarzy florenckich i stworzeniaStworzenie Adama jest najsławniejszym z fresków namalowanych przez Michała Anioła. Przedstawia chwilę, w której Bóg Ojciec daje życie pierwszemu lewej strony widzimy Adama, leżącego na ziemi. Jego bezwładnie uniesiona ręka niemal styka się z pełną energii ręką Boga, niesionego przez aniołów z prawej strony. Dar życia w tym właśnie momencie "spływa" na Adama. Ciało Adama unosi się, jakby przyciągane przez Stwórcę. Z postaci Boga emanuje siła, Adam łagodnie poddaje się Jego więc Bóg człowieka na swój obraz...Fresk jest także ilustracją zdania z Księgi Rodzaju: "Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz" (Rdz 1,27).Postaci Boga i Adama są do siebie podobne. Aby podkreślić to wrażenie, artysta namalował obie sylwetki tak, że ułożone są niemal identycznie. Zapewnia to przy okazji symetrię całej Michała Anioła jest tak sugestywne, że gesty stykających się rąk Boga i człowieka stały się od tego czasu alegorią aktu stworzenia. Cytuj Re: Obrazy o tematyce biblijnej przez ks. Otto Kent » 18 cze 2011, 07:49 Adam i Ewa"Adam i Ewa", ok. 1550, olej na płótnie, 240 x 186 cm, Muzeum Prado (Madryt) Autor: Tycjan (Tiziano Vecellio de Gregorio), malarz włoski, ur. ok. 1480 w Pieve di Cadore koło Wenecji, zm. 1576 w WenecjiNajsłynniejszy wenecjaninPrzez kilka stuleci Wenecja była jednym z najważniejszych na świecie ośrodków malarstwa. Za najwybitniejszego przedstawiciela tzw. szkoły weneckiej uważany jest Tycjan. Tworzył nie tylko w Wenecji. Był nadwornym malarzem cesarza Karola V i na jego zamówienie pracował również w Bolonii, Rzymie i w duchu renesansu. Do szkoły weneckiej wniósł elementy patosu i swobodę kompozycji. Jak każdy wenecjanin był wybitnym kolorystą. Początkowo operował ciepłą tonacją z kontrastami czerwieni (ulubiony karmin) i zieleni, później zwrócił się ku chłodnym zestawieniom błękitów i żółcieni. Jego twórczość w znacznym stopniu wpłynęła na rozwój malarstwa XVII w. Peter Paul Rubens tak podziwiał Tycjana, że skopiował kilka jego dzieł, właśnie "Adama i Ewę".Wąż z głową dzieckaPozornie dzieło Tycjana ujmuje temat grzechu pierworodnego w sposób konwencjonalny. Postacie Adama i Ewy znajdują się z dwóch stron Drzewa Wiadomości Dobrego i Złego. Ewa bierze do ręki owoc podany jej przez z Wenecji namalował jednak węża inaczej niż wcześniejsi twórcy. Wąż przybiera na jego obrazie kształty dziecka, ma ludzką głowę i odrzuceniaW nowy sposób Tycjan namalował również Adama. Jego przechylone, jakby odsuwające się od drzewa ciało wyraża niepokój i napięcie. Lewą ręką wyraźnie próbuje powstrzymać Ewę, która wydaje się tego gestu nie zauważać. Cytuj Re: Obrazy o tematyce biblijnej przez ks. Otto Kent » 19 cze 2011, 14:31 Wieża Babelolej na desce, 1563, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń Ludzka pycha sięgnęła chmur. Najwyższa kondygnacja gigantycznej wieży przebija się przez obłoki. Kara Boża jest już jednak blisko. Imponująca budowla wygląda przecież jak ruina, z której sypią się kamienie. W dodatku przechyla się niebezpiecznie w lewą stronę. Pracujący przy niej jak mrówki w mrowisku ludzie nie zdają sobie sprawy z dla artysty była oczywiście historia budowy wieży Babel, zamieszczona w Księdze Rodzaju. Rozgniewany zuchwałością budowniczych Bóg sprawił, że zaczęli mówić różnymi językami i nie mogąc się porozumieć, musieli przerwać budowę. Breughel pokazał jednak klęskę budowniczych w inny sposób. Wieża imponuje rozmiarami, gdy porównamy ją z namalowanym z lewej strony miastem, ale widać, że jej fundamenty nie są solidne. Budowla kojarzyć się może nawet z ogromnym zamkiem z piasku. Detale architektoniczne artysta zaobserwował podczas swojej podróży do Rzymu, gdzie podziwiał ruiny słynnego budowniczych Breughel ukazał w scenie na pierwszym planie, z lewej strony na dole. Inicjator budowy, król Nimrod, przybywa ze swoją świtą nadzorować kamieniarzy. Ludzie przerywają pracę i padają przed monarchą na kolana, jak przed Bogiem. Ten hołd wygląda jeszcze bardziej żałośnie niż konstrukcja okresie renesansu, gdy Breughel malował swój obraz, historia wieży Babel nabrała nowych treści. Prąd umysłowy zwany humanizmem podkreślał możliwości i potęgę człowieka, był wyrazem dumy z rozwoju nauki, techniki, wspaniałych osiągnięć sztuki. Porzucano średniowieczne myślenie o znikomości ludzkiej egzystencji. Już wówczas przestrzegano jednak, by w tym zachłyśnięciu się ludzkimi możliwościami nie stawiać człowieka w miejscu, które należy się Bogu. Taką wymowę ma właśnie obraz Breughela. W dzisiejszych czasach wydaje się jeszcze bardziej aktualny. Cytuj Re: Obrazy o tematyce biblijnej przez ks. Otto Kent » 20 cze 2011, 08:04 Abraham i Izaak w drodze„Abraham i Izaak w drodze”, gwasz, 1931, Muzeum Narodowe Przesłania Biblijnego Marca Chagalla, NiceaTę scenę w dawnych wiekach przedstawiano zawsze podobnie, bez względu na epokę i obowiązujący w niej styl malowania. Zrozpaczony Abraham, któremu Bóg nakazał złożyć w ofierze jedynego syna, Izaaka, był pokazywany na chwilę przed zadaniem śmiertelnego ciosu. Ból ojca i bezradność syna kontrastowały z zapowiedzią szczęśliwego zakończenia – barankiem wskazywanym Abrahamowi przez Marc Chagall w XX wieku spojrzał na tę scenę inaczej, w sposób bliższy naszej współczesnej wrażliwości. Unikając spektakularnych efektów, stara się przeniknąć w głąb dusz Abrahama i doszło do dramatycznej chwili na wzgórzu w kraju Moria, Abraham i Izaak musieli dojść na miejsce złożenia ofiary. Chagall namawia nas do refleksji na temat tego, co działo się wtedy w ich sercach i obu jest to jakby droga krzyżowa. Izaak, obarczony – jak Chrystus – ofiarnym drewnem, jest nagi, co symbolizuje jego bezbronność. Idzie pokornie, choć wyraźnie się niepokoi. „Ojcze mój! Oto ogień i drwa, a gdzież jest jagnię na całopalenie?” (Rdz 22,7) – pyta Abrahama. Abraham przymknął oczy, jakby był nieobecny. W jednej ręce trzyma nóż, w drugiej świecę, której płomień oświetla mu świeca to wiara, która pcha Abrahama do przodu. Gdyby nie ona, na pewno by nie szedł. Cierpi, ale czuje, że postępuje właściwie. Zaufał Bogu do końca, i wie, że musi wypełnić Jego wolę, bez względu na wszystko. Cytuj Re: Obrazy o tematyce biblijnej przez ks. Otto Kent » 21 cze 2011, 07:53 Ofiara Abrahama1527-1530, olej na desce, 213 x 159 cm, Gemäldegalerie (Drezno), drugi egzemplarz (98 x 69 cm) w Muzeum Prado (Madryt), a trzeci w Muzeum w Brescii. Autor: Andrea d'Agnolo di Francesco, zwany Andrea del Sarto, malarz włoski, ur. 1486 we Florencji, zm. 1530 we FlorencjiAndrzej od KrawcaAndrea del Sarto naprawdę nazywał się Andrea d'Agnolo di Francesco. Ponieważ jednak jego ojciec był znanym florenckim krawcem, nazywano go Andrzej od Krawca (Andrea del Sarto).Uważany jest za jednego z najwybitniejszych artystów pełnego renesansu. Wzorował się na Leonardo da Vinci, od którego przejął harmonię kompozycji oraz bezbłędny rysunek i na Michale Aniele, którego wpływowi zawdzięcza ekspresję swych dzieł. Był najlepszym kolorystą włoskim spośród artystów tworzących poza Wenecją. Oprócz rodzinnej Florencji pracował także w scenaTemat dzieła został zaczerpnięty ze Starego Testamentu. Bóg, chcąc wypróbować lojalność Abrahama, nakazał mu złożyć ofiarę z jego syna Izaaka. Izaak był wówczas jedynym synem sędziwego patriarchy. Zrozpaczony Abraham postanowił wypełnić nakaz Boga. Kiedy miał zadać śmiertelny cios powstrzymał go anioł, wskazując na baranka, którego patriarcha winien złożyć w ofierze zamiast swego dramatyczna scena często była przedstawiana przez artystów. Na obrazie Andrei del Sarto Abraham lewą ręką przytrzymuje syna na ofiarnym ołtarzu, a prawą mocno ściska nóż. Pełne bólu i lęku twarze Abrahama i Izaaka przełamują konwencje tradycyjnego malarstwa renesansowego i są już zapowiedzią manieryzmu, stylu przejściowego między renesansem i i baranekArtysta przedstawił chwilę, w której z nieba nadszedł ratunek dla Abrahama i jego syna. Koło głowy patriarchy pojawia się anioł, który palcem wskazuje na baranka błąkającego się koło ołtarza. Zaskoczony Abraham obraca głowę w kierunku anioła. Z jego twarzy nie zniknął jeszcze ból. Decyzja Boga dopiero za chwilę do niego dotrze. Przerażony Izaak nie zdaje sobie sprawy z tego co się dzieje. W tle po prawej stronie u dołu obrazu widzimy leżącą postać. Jest to prawdopodobnie rozpaczająca Sara, małżonka Abrahama i matka Izaaka. Cytuj Re: Obrazy o tematyce biblijnej przez ks. Otto Kent » 22 cze 2011, 09:03 Józef w pałacu faraona"Józef w pałacu faraona", 1748, olej na płótnie, 283 x 325 cm, Muzeum Prado (Madryt) Autor: Jacopo Amigoni, malarz włoski, ur. ok. 1682 w Neapolu, zm. 1752 w MadrycieWenecjanin z NeapoluJacopo Amigoni pochodził z Neapolu, ale karierę malarską rozpoczął w Wenecji. Dziś nieco zapomniany, w XVIII w. był jednak bardzo cenionym i popularnym artystą. Tworzył w państwach włoskich, Bawarii, Francji, Anglii, Flandrii i twórczość charakteryzuje typowa dla szkoły weneckiej bogata kolorystyka oraz często spotykane w sztuce późnego baroku patos i teatralność kompozycji."Józefa w pałacu faraona" namalował na zamówienie króla Hiszpanii Ferdynanda VI do pałacu królewskiego w z Księgi RodzajuObraz przedstawia scenę ze Starego Testamentu, w której faraon mianuje Józefa (syna Jakuba i Racheli) rządcą Egiptu. Józef wytłumaczył władcy znaczenie jego snów o siedmiu krowach tłustych i siedmiu chudych oraz o siedmiu kłosach pełnych i siedmiu pustych. Miało to oznaczać siedem lat dostatku i następne siedem głodu dla jego państwa. Faraon uwierzył słowom Józefa i polecił mu zarządzanie państwem, zawieszając mu na szyi łańcuch i wkładając na palec pierścień. (Rdz. 41, 37-43). Tę właśnie chwilę widzimy na rządcaJózef wzorowo wywiązał się z powierzonego zadania rządzenia krajem. Dlatego scenę powierzenia mu tej misji zamówił u Amigoniego król Hiszpanii. Zawieszony w pałacu królewskim obraz miał przypominać, że monarcha jest dobrym gospodarzem, jak biblijny XVIII wieku władcy chętnie dekorowali bowiem swoje siedziby dziełami opiewającymi ich zalety. Zwykle artyści nie sławili monarchów wprost, malując ich podobizny, lecz poprzez alegorię – czyli przedstawienie symboliczne określonej zalety, wybierając tematy biblijne lub mitologiczne. Józef symbolizuje tu zaletę, którą chciał przypisać sobie Ferdynand VI. Cytuj Re: Obrazy o tematyce biblijnej przez ks. Otto Kent » 23 cze 2011, 14:26 Judyta i Holofernes"Judyta i Holofernes", ok. 1577-1578, olej na płótnie, 188 x 251 cm, Muzeum Prado (Madryt) Autor: Jacopo Robusti "Tintoretto", malarz włoski, ur. 1518 w Wenecji, zm. 1594 w WenecjiDramatyczna opowieść ze Starego TestamentuTemat obrazu został zaczerpnięty z Księgi Judyty, wchodzącej w skład Starego Testamentu. Wojska asyryjskie, pod dowództwem Holofernesa oblegały izraelskie miasto Betulia, które było już bliskie poddania się z uwagi na straty wśród obrońców i głód. Miasto zostało uratowane przez Judytę, wdowę po w bogate szaty Judyta udała się do obozu asyryjskiego. Holofernes przyjął ją w swoim namiocie i nakazał przygotować ucztę. Judyta pozostała w namiocie Holofernesa, a gdy ten zasnął, obcięła mu mieczem głowę. Wojsko asyryjskie, pozbawione wodza, zmuszone było odstąpić od namalował chwilę tuż po zabiciu wodza. Judyta nakrywa jego zwłoki leżące na łóżku, a jej służąca chowa głowę zabitego do torby. Zakrwawiony miecz leży na podeście stole leży jeszcze zastawa, a także zbroja wodza. Przez okno widać obóz wojsk i dynamikaTintoretto nazywany jest czasem weneckim Rubensem. Potrafił bowiem w mistrzowski sposób malować sceny dramatyczne i dynamiczne. Śmiało stosował skróty perspektywiczne. "Judytę i Holofernesa" zdynamizował stosując linie ukośne, podobnie jak czynili to później malarze barokowi (linie pionowe i poziome, stosowane w kompozycjach statycznych, dominowały w renesansie). Dlatego jego twórczość zaliczana jest do manieryzmu, stylu przejściowego między renesansem i "Judycie i Holofernesie" ciała wszystkich postaci są przechylone ukośnie w lewo. Linie te równoważone są przez prawą nogę klęczącej służącej, prawą rękę Holofernesa i ręce Judyty, skierowane ukośnie w prawą to wrażenie ruchu i koloruJak wszyscy malarze weneccy, Tintoretto mistrzowsko operował barwą. Dla jego twórczości charakterystyczne są przesycone różnymi kolorami cienie, co widać także na tym oświetla światło z lewej strony, którego źródło jest podpisał swój obraz, jego sygnatura znajduje się na podeście łóżka. Cytuj Re: Obrazy o tematyce biblijnej przez ks. Otto Kent » 24 cze 2011, 08:03 Ewangelie - przed ChrztemNiepokalane PoczęcieGiovanni Battista Tiepolo, „Niepokalane Poczęcie”,olej na płótnie, 1769, Muzeum Prado, MadrytJak pokazać w sztuce niepokalane poczęcie Maryi? Jest oczywiste, że wybierając taki temat obrazu, artyści musieli posługiwać się symbolami. W okresie baroku malowali Niepokalaną podobnie jak Wniebowzięcie. Matka Boża unosi się w abstrakcyjnej przestrzeni, wśród chmur, z górującym nad nią białym gołębiem – symbolem Ducha Świętego. Jej sylwetka otoczona jest maryjnymi atrybutami. One mówią w prawym dolnym rogu obrazu trzyma lilię, symbolizującą czystość. Matka Boża stoi na kuli ziemskiej, depcząc węża – kusiciela. Ma to oznaczać Jej zwycięstwo nad grzechem pierworodnym. O tym samym przypomina leżące obok drzewko maryjny symbol, zwierciadło (znany z Litanii Loretańskiej – „Zwierciadło Sprawiedliwości”), oznaczający, że Madonna jest odbiciem wszelkich cnót, artysta umieścił w dole obrazu, na środku, ukryte między Matki Bożej towarzyszą też dwa symbole zaczerpnięte z Apokalipsy św. Jana. Nad głową Maryi jest korona z gwiazd, a za Jej stopami widać księżyc. („Niewiasta obleczona w słońce i księżyc u jej stóp, a na głowie jej korona z gwiazd dwunastu” – Ap 12, 1).Symbole z Apokalipsy artysta umieścił dyskretnie (księżyc z tyłu, gwiazdy korony słabo widoczne na jasnym tle), aby nie zdominowały obrazu. Najważniejszymi symbolami dzieła są bowiem gołąb nad głową Matki Bożej i kula ziemska z wężem pod Jej „skąpał” scenę Niepokalanego Poczęcia w żółtawym świetle, stwarzającym wrażenie dzieła jest dynamiczna. Decydują o tym rozwiane szaty Najświętszej Maryi Panny, a przede wszystkim rozmieszczone nieregularnie ze wszystkich stron aniołki, nadające przedstawieniu lekkość. Cytuj Re: Obrazy o tematyce biblijnej przez ks. Otto Kent » 25 cze 2011, 07:55 Zwiastowanie"Zwiastowanie", 1435-1445, tempera na desce, 194 x 194 cm, Muzeum Prado (Madryt) Autor: Guido di Pietro da Mugello "Fra Angelico", malarz włoski, ur. ok. 1400 w Vicchio nell Mugello, zm. 1455 w Rzymie Patron artystówFra Angelico naprawdę nazywał się Guido di Pietro da Mugello. Był dominikaninem, w zakonie przybrał imię Giovanni da Fiesole (jego klasztor znajdował się w miejscowości Fiesole). Ponieważ mówiono, że maluje pięknie jak aniołowie, przylgnął do niego przydomek "Fra Angelico" – Anielski niezwykle pobożny. Malował wyłącznie obrazy religijne, przy czym nie brał do ręki pędzla, dopóki nie odmówił modlitwy. Już w XV w. nazywano go "il Beato" – błogosławiony, ale beatyfikował go dopiero Jan Paweł II, ogłaszając go jednocześnie patronem swej twórczości łączył elementy późnego gotyku (użycie złoceń) i wczesnego renesansu (perspektywa). Jego obrazy charakteryzuje głęboki, religijny nastrój i świetna kolorystyka. Tworzył w Rzymie, Florencji i Orvieto. "Zwiastowanie" namalował dla swego klasztoru w przed PoczęciemTematem dzieła jest zaczerpnięta z Ewangelii wg św. Łukasza scena Zwiastowania. Archanioł Gabriel przemawia do Najświętszej Marii Panny stojąc w pełnej szacunku pozie. Artysta przedstawił jednocześnie chwilę tuż przed Poczęciem. Dwie ręce Boga Ojca wysyłają ze świetlistego kręgu w górnym lewym rogu obrazu złote promienie i gołębia, symbolizujące Ducha Świętego. Zbliżają się one do NMP. Gołąb został namalowany koło drugiej od lewej kolumny, nad głową Archanioła Gabriela, jakby na przedłużeniu jego pochylonej Archaniołem a Najświętszą Marią Panną artysta namalował także jaskółkę, siedzącą na pręcie łączącym kolumny. Symbolizuje ona czystość nierzeczywistaCała scena odbywa się na ganku otoczonym kolumnami, sprawiającym nierzeczywiste wrażenie. Budowla jest zbyt niska, a kolumny zbyt cienkie by udźwignąć sklepienie. Fra Angelico chciał uniknąć naturalizmu i wiązania przedstawionej sceny z konkretnym miejscem na ziemi. Uważał, że żadne nie jest godne, by umieścić w nim tak ważną artysta postanowił oddzielić Zwiastowanie od sąsiedniej sceny, umieszczonej z lewej strony obrazu. Dlatego posłużył się nierzeczywistą i odkupienieZ lewej strony artysta przedstawił scenę wygnania Adama i Ewy z raju. W ten sposób na jednym obrazie umieścił rezultat grzechu pierworodnego i zapowiedź odkupienia ludzkości pokutującej za ten grzech. Pokój Najświętszej Marii Panny wydaje się znajdować w tym samym rajskim ogrodzie, który opuszczają Adam i Ewa. W ten sposób artysta połączył Stary i Nowy Matki BożejPod obrazem, w predelli, Fra Angelico umieścił pięć małych przedstawień ze scenami z życia Matki Bożej. Czyta się je, jak książkę, od lewej do prawej. Są to kolejno: Narodziny Marii, Zaślubiny ze św. Józefem, Nawiedzenie św. Anny, Pokłon Trzech Króli, Ofiarowanie w Świątyni, Wniebowzięcie Najświętszej Marii i renesans"Zwiastowanie" jest dziełem renesansowym, Fra Angelico posłużył się jednak pewnymi stosowanymi w gotyku metodami. W dekoracji szat Matki Bożej i Archanioła zastosował złocenia symbolizujące świętość. Ponadto zróżnicował rozmiary przedstawionych postaci w zależności od tego jak są ważne. W średniowieczu, gdy nie znano perspektywy, była to obowiązująca zasada. W I połowie XV w. ludzie byli jeszcze przyzwyczajeni, że najważniejsze osoby muszą być największe. Dlatego NMP, gdyby namalować Ją stojącą, nie zmieściłaby się w swym pokoju. Oboje z Archaniołem Gabrielem są więksi niż Adam i Ewa, co zresztą artysta rozwiązał zgodnie z duchem renesansu, umieszczając wygnanie z raju na dalszym planie. kuchnie na wymiar kalwaria zebrzydowskaPowrót do Muzeum Narodowe Kto przegląda forum Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości Dramatyczna historia Polski, pełna brutalnych konfliktów zbrojnych, nie przeszkadzała najbogatszym rodom gromadzić bezcenne zbiory sztuki. 10 Zobacz galerię © Creative Commons Dwa wielkie konflikty w XX wieku, w szczególności II wojna światowa, spowodowały że wiele dzieł o wielkiej wartości historycznej i artystycznej zaginęło lub bezpowrotnie zniszczało. Dlatego w Polsce nie znajdziemy tak bogatych kolekcji jak te, które można zobaczyć w Luwrze czy Ermitażu. Jednak te, które ocalały, należą do ścisłej światowej czołówki. 1/10 Leonardo da Vinci - Dama z gronostajem © Creative Commons Wybitne dzieło mistrza Leonarda to bez wątpienia nie tylko najbardziej znany, ale też i najcenniejszy obraz spośród dzieł jakie można zobaczyć w polskich zbiorach. Przez wielu uważany za najlepsze dzieło genialnego Włocha, obraz przedstawia Cecylię Gallerani, kochankę księcia Sforzy trzymającą w rękach tytułowego gronostaja. Początkowo dzieło uważano za czysto realistycznie, dokładniejsza analiza jednak potwierdziła, że ma ono wiele znaczeń symbolicznych, a sympatyczne zwierzę jest w prostej linii emblematem nazwiska modelki (po grecku „galée” oznacza właśnie gronostaja). Obraz w 1800 roku nabył książę Adam Jerzy Czartoryski, a w 1880 trafił on do Krakowa, do świeżo organizowanego muzeum. Obraz należy do Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie, będącego pod opiek Muzeum Narodowego w Krakowie. Ostatnio, aż do czasu zakończenia remontu Muzeum Czartoryskich, obraz ubezpieczony na ponad 300 mln euro można zobaczyć na Wawelu. Gdzie można zobaczyć? Zamek Królewski na Wawelu, Państwowe Zbiory Sztuki, Kraków. 2/10 Ołtarz Wita Stwosza w Krakowie Shutterstock Zdobiąca prezbiterium Kościoła Mariackiego nastawa ołtarzowa, to jeden z najpiękniejszych gotyckich ołtarzy na świecie, a ze względu na swoje rozmiary – 11 na 13 metrów – także największa w Europie. Wykonane w drewnie lipowym arcydzieło składa się z ponad 200 rzeźb, z których największe, przedstawiające scenę Zaśnięcia Marii Panny, są ponadnaturalnej wielkości i liczą 2,8 metra wysokości. Dzieło, zaskakujące realizmem i mistrzowską techniką wykonania, wykonał Wit Stwosz, przybyły do Krakowa z Norymbergi, poświęcając na jego wykonanie 12 lat życia. We wrześniu 1939 roku, ołtarz został zdemontowany i barkami spławiony do Sandomierza, gdzie ukryto go w seminarium duchownym. Odnaleziony, został wywieziony do Niemiec, skąd powrócił do Krakowa już po wojnie. W 2015 roku rozpoczął się remont generalny arcydzieła, który ma potrwać około 6 lat. Gdzie można zobaczyć? Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, Rynek Główny, Kraków 3/10 Hans Memling – Sąd Ostateczny © Creative Commons „Sąd Ostateczny” niderlandzkiego artysty Hansa Memlinga to oprócz „Damy z gronostajem” Leonarda da Vinci najcenniejsze w polskich zbiorach dzieło malarstwa zachodnioeuropejskiego. Do sławy tego arcydzieła przyczyniła się zarówno jego ranga artystyczna, jak i burzliwe dzieje. Gotowe dzieło zostało w kwietniu 1473 roku załadowane na pokład galery „Święty Mateusz” i wysłane drogą morską do Włoch. Statek ten został napadnięta przez okręt „Piotr z Gdańska”, w wyniku czego dzieło zawisło w gdańskim kościele Najświętszej Maryi Panny. W czasie wojen napoleońskich obraz trafił do Luwru, potem został rewindykowany do Berlina, by w końcu w 1817 roku powrócić do Gdańska. Z kolei po II wojny światowej stał się eksponatem w leningradzkim Ermitażu, by ponownie wrócić nad Wisłę w 1958 roku. Nie zawisł jednak w kościele, lecz stał się eksponatem muzealnym ówczesnego Muzeum Pomorskiego w Gdańsku. W Kościele Mariackim znajduje się natomiast kopia obrazu. Gdzie można zobaczyć? Muzeum Narodowe w Gdańsku 4/10 El Greco – Ekstaza św. Franciszka © Creative Commons Obraz genialnego El Greco, czyli właściwie Dominikosa Theotokopulosa uważany jest za jeden z najbardziej wartościowych w artystycznej spuściźnie malarza. Święty pokazany jest na nim w momencie otrzymywania stygmatów, w charakterystycznej, dynamicznej grze światła i kolorów, typowej dla El Greca. Ciekawa jest też historia obrazu, który trafił do Polski w nadal nieznany sposób. O jego istnieniu dowiedziano się dopiero w czasie przeprowadzania inwentaryzacji zbiorów sztuki na Podlasiu, w latach 60. ubiegłego wieku. Stało się to przez przypadek, kiedy proboszcz kościoła w Kosowie Lackim, zostawił uchylone drzwi od plebani. Gdy prowadzące prace konserwatorki zajrzały do środka, zauważyły na ścianie pociemniałe, brudne i na dodatek rozdarte płótno. Odkrycie to okazało się prawdziwą sensacją w świecie historyków sztuki, nie tylko w Polsce. Warto dodać, że „Ekstaza św. Franciszka” to jedyne dzieło artysty w polskich zbiorach… Gdzie można zobaczyć? Muzeum Diecezjalne, budynek Kurii Biskupiej, Siedlce 5/10 Drzwi Gnieźnieńskie © Creative Commons Drzwi Gnieźnieńskie to prawdziwy unikat, należący do najbardziej interesujących zabytków europejskiej sztuki ludwisarskiej z okresu romańskiego. Wykonane zostały przez anonimowego twórcę, najprawdopodobniej w czasach panowania Mieszka III Starego, choć dokładny czas i miejsce powstania nieznane). Drzwi zdobi 18 scen z życia św. Wojciecha – od narodzin do męczeńskiej śmierci. Ten prawdziwy „romański komiks”, mimo upływu stuleci zadziwia kompozycją, dynamiką i mistrzowskim wykonaniem. Uznawany jest za najcenniejsze dzieło sztuki zachowane w Polsce, pochodzące z początków istnienia naszego państwa. Gdzie można zobaczyć? Portal wewnętrzny kruchty południowej, Bazylika prymasowska, Gniezno 6/10 Wojciech Kossak, Jan Styka - Panorama Racławicka © Creative Commons Ten prawdziwy relikt kultury masowej końca XIX wieku, to jedno z niewielu dzieł tego typu zachowanych do dzisiaj w Europie. Olbrzymie płótno, liczące 15 metrów wysokości i 114 metrów długości, dzięki sprytnemu połączeniu zabiegów malarskich, wykorzystujących specjalną perspektywę oraz oświetlenia i markowania sztucznego terenu, powoduje u widza złudzenie rzeczywistości. Niesamowity efekt zadziwia nawet dzisiaj, w czasach dominowania technologii komputerowych. Tematem obrazu jest słynna bitwa pod Racławicami, prezentując na jednym płótnie cały jej przebieg z najsłynniejszymi epizodami. Pierwotnie dzieło Styki i Kossaka prezentowane było we Lwowie, po wojnie wraz z częścią zbiorów Ossolineum trafiło do Wrocławia. Zaniedbane przez wiele lat, zostało udostępnione dopiero w 1985 roku, stając się jednym największych atrakcji miasta. Gdzie można zobaczyć? Rotunda Panoramy Racławickiej, Wrocław 7/10 Arrasy Wawelskie © Creative Commons Ta jedna z najcenniejszych na świecie kolekcji tkanin ozdobnych stanowi od lat polski „skarb narodowy”. Wykonane z najszlachetniejszych materiałów - wełny oraz jedwabiu z użyciem srebrnych i złotych nici, stanowią największą na świecie kolekcję tapiserii zamówionych przez jednego władcę. Do dziś zachowało się ich 136 sztuk, o zróżnicowanej tematyce, z których najpiękniej bodaj prezentują się te o tematyce biblijnej. Król Zygmunt August zapisał je w testamencie swoim siostrom, natomiast po ich śmierci te unikalne dzieła sztuki miały się stać własnością Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Są więc arrasy bez najmniejszych wątpliwości dobrem całego narodu. W czasie II wojny światowej, w obawie przed okupantami, wywieziono je do Kanady, skąd szczęśliwie powróciły na Wawel dopiero na początku lat 60. XX wieku. Gdzie można zobaczyć? Zamek Królewski na Wawelu, Państwowe Zbiory Sztuki, Kraków. 8/10 Aleksander Gierymski – Żydówka z pomarańczami © Creative Commons Popularnie nazywane „Pomarańczarką” autorstwa Aleksandra Gierymskiego to jedno z kilku najcenniejszych arcydzieł malarskich rodzimego artysty w polskich zbiorach. Starsza, zmęczona życiem kobieta, przygnębiona, ale nie załamana, symbol samotności i trudów życia, a w tle dachy stolicy. Fascynujący świat, który już nie istnieje… Dzieło Gierymskiego zaginęło w czasie wojny, po czym odnalezione zostało na aukcji w Niemczech dopiero w 2010 roku! Od lipca 2011 można je ponownie oglądać w Warszawie. Gdzie można zobaczyć? Muzeum Narodowe, Aleje Jerozolimskie, Warszawa 9/10 Jan Matejko – Bitwa pod Grunwaldem © Creative Commons To bez wątpienia jeden z najsłynniejszych polskich obrazów. Scena jednej z największych średniowiecznych bitew Europy, można by rzec – prawdziwa epopeja na jednym płótnie. Wśród plątaniny postaci i bitewnego zgiełku, w symbolicznych pozach zastygli bohaterowie wielkiego tryumfu polskiego rycerstwa. Obraz, pełen symboli i dwuznacznych kontekstów, jest do końca zrozumiały tylko pod warunkiem dobrej znajomości historii i odpowiedniego komentarza. Ale i bez tego robi ogromne wrażenie, wciągając oglądających w bitewny wir. Gdzie można zobaczyć? Muzeum Narodowe, Aleje Jerozolimskie, Warszawa 10/10 Madonna z Krużlowej © Creative Commons W tej skromnej, a jednak bez wątpienia fascynującej figurze znajdujemy cały repertuar gotyckiej rzeźby – kaskady pofałdowanych szat, niesamowicie harmonijna kompozycję, z charakterystycznym wysunięcie Dzieciątka, a przy tym zachowaną symbolikę. Jak choćby fakt zwrócenia ku sobie, niczym w niewidzialnym zwierciadle twarzy Maryi i Małego Jezuska, oddające psychiczną łączność Matki i Dziecka. Sama rzeźba trafiła do Muzeum w roku 1899 jako dar księdza Władysława Szymanka. Wcześniej odkrył ją dla nauki sam Stanisław Wyspiański, który podczas wycieczki studentów krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych wykonał jej rysunek. Od tego czasu nie przemija fascynacja rzeźbą, najsłynniejszym bodajże dziełem (oprócz ołtarza Wita Stwosza) dziełem sztuki gotyckiej w Małopolsce. Gdzie można zobaczyć? Muzeum Narodowe, Pałac Biskupa Ciołka, Kraków Data utworzenia: 6 lutego 2017 08:25 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj.

obrazy o tematyce biblijnej